Zdalne nauczanie "Biedronki" 27.05.2020

WITAM WSZYSTKIE DZIECI Z GRUPY BIEDRONKI
DZIEŃ DOBRY.

Temat dnia: Kolorowy świat dzieci

Zaczynamy na wesoło.
Popatrz jak tańczą i śpiewają koledzy z innych krajów świata nieznanym tobie językiem.
Spróbuj i ty!!! Na pewno potrafisz

Udało się? To teraz usiądź.

Mama klika w link a ty słuchasz bardzo, bardzo uważnie.
Trzeba być cichutko. Posłuchaj, bo tak było naprawdę.

Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Język migowy.

Rodzic czytając opowiadanie, prezentuje ilustracje do niego.

Od samego rana Ada przygotowywała się na spotkanie z nową koleżanką, Kasią. 
Okazało się, że tata Kasi jest bardzo zdolnym architektem i będzie pracował 
w tym samym biurze co tata Ady i Olka. Obie rodziny umówiły się w małej
 kawiarence w galerii, tuż obok bawialni dla dzieci. Ada bardzo lubiła poznawać 
nowe osoby i rozmawiać z nimi o tym, w co lubią się bawić. 
Tym razem Ada była szczególnie przejęta spotkaniem, bo dowiedziała się od rodziców,
 że Kasia nie słyszy.
– Na żadne ucho? – dopytywała się Ada.
– Ani troszeczkę? – Ani troszeczkę.
 – To jak my się będziemy bawić?
– Jestem pewna, że znajdziecie na to sposób – uśmiechnęła się mama. 
Ada próbowała zatykać sobie uszy i prosiła Olka, żeby coś do niej mówił.
– Mam fajną siostrę – powiedział Olek.
– Co mówisz? – spytała Ada. – Moja siostra jest najlepszą siostrą na świecie!
 – Ecie-pecie? Nic nie rozumiem… Tej Kasi musi być bardzo trudno – stwierdziła Ada.
W galerii panował gwar. Z głośników płynęła muzyka, w bawialni słychać było
 piski i śmiech rozbawionych dzieci. Obie rodziny przywitały się słowami „dzień dobry”
 i podały sobie ręce. Ada stanęła naprzeciwko Kasi i nie wiedziała, czy ma coś powiedzieć,
 czy nie. Przecież Kasia i tak nie usłyszy. Jednak dziewczynka uśmiechnęła się i rękami
 zrobiła przyjazny gest. Ada zrozumiała, że to jest powitanie, i odpowiedziała takim
samym gestem. Potem Kasia wskazała bawialnię i dziewczynki pobiegły razem na
 zjeżdżalnię. Po chwili radośnie nurkowały w basenie z kolorowymi piłeczkami. 
Kasia układała z rąk różne znaki, a Ada próbowała odgadnąć ich znaczenie. 
Gdy chciała zająć się rysowaniem i kolorowaniem, Ada od razu zrozumiała, 
o co chodzi. Wspólnie narysowały słonia z wielkimi uszami, a na tych uszach 
namalowały wszystko, co symbolizuje dźwięki: ptaki, trąbkę, gitarę, śpiewającą
 panią, a nawet samolot odrzutowy. Potem bawiły się w teatrzyk dłoni i okazało się,
 że palcami można pokazać wiele rzeczy. Czasami Ada się myliła i nie potrafiła
 czegoś zrozumieć, ale to było bardzo zabawne. Jak wiele można powiedzieć, nie używając słów!
Wieczorem Ada wciąż rozmyślała o Kasi i o tym, jak wspaniale się z nią bawiła. 
Tata powiedział córeczce, że osoby niesłyszące porozumiewają się językiem migowym.
 – Czy ja też mogę się nauczyć tego języka? – zapytała Ada.
– Oczywiście. A teraz zgadnij, co chcę ci przekazać – tata przytulił Adę i pocałował ją w czoło.
 – Dobranoc i kocham cię! – zawołała Ada i odpowiedziała tym samym gestem.
– Zrozumiałeś, tatusiu? Tata uśmiechnął się i pokiwał głową. Miłość nie potrzebuje słów.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

Proszę o zadanie pytań:

• Jak nazywa się język, którym porozumiewa się Kasia?
• Jakbyście się czuli, gdybyście nie słyszeli tego, co ktoś mówi?
• Spróbujcie, jak Ada, zatkać uszy i sprawdzić,
  czy rozumiecie, co mówi kolega/koleżanka.
• Czy w tym opowiadaniu był ktoś tolerancyjny?

To teraz posłuchaj piosenki o dzieciach z całego świata

1. Czy jesteś z Afryki,
Czy też z Ameryki,
Nie jest ważne gdzie mieszkamy,
Bo jesteśmy tacy sami.

                              Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
                                      Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
                                      Chcemy by często tulono nas
                                      I żeby miło płynął nam czas.

2. Czy mówisz po polsku,
Czy też po japońsku,
Wszyscy dobrze rozumiemy,
Czego tak naprawdę chcemy.

                                Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
                                        Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
                                        Chcemy by często tulono nas
                                        I żeby miło płynął nam czas.

Zabawa ruchowo-pantomimiczna Wiem, co chcesz pokazać.

Dziecko zaprasza do zabawy domownika z którym staje w parze.
Jedna osoba z pary pokazuje czynność, druga je naśladuje.
Można pokazywać sobie nawzajem – ruchem ciała, gestem i mimiką – różne czynności,
np. powitanie się, czesanie, bieganie, mycie się, pomaganie, pocieszanie,
nie zgodzenie się na coś, zastanawianie się, okazanie zdziwienia itp.
Druga osoba z pary odgaduje, co osoba pokazująca chciała przekazać innym (o czym poinformować).

Letnie zabawy z wodą i piaskiem – zajęcia badawcze.

Dzieci kładą się na dywanie, zamykają oczy. Wsłuchują się w dobiegające dźwięki.
Rodzic włącza nagranie szumu morskich fal. Wypowiadanie się na temat wyobrażeń.
Jeśli mamy w domu muszlę możemy ją podać dziecku .

W jakim miejscu można usłyszeć szum morskich fal.
Wspomina o zbliżających się wakacjach, pobycie nad morzem i zabawach z piaskiem i wodą.

Połącz w pary takie same foremki do piasku

A teraz otwórzcie karty pracy na str. 53 i wykonajcie zadanie z mamą lub tatą

Wyklej plasteliną tęczę

A teraz zabierz łopatkę z wiaderkiem i wyjdź do swojej piaskownicy.
Zrób zdjęcie babek z piasku i przyślij zdjęcie dla Pani Reni.

Dziękuję bardzo